κατευωχέω

κατευωχέω (εὐωχέομαι ‘fare sumptuously’; Hdt. et al.; ins [KClinton, Hesperia 49, ’80, p. 263 ln. 8, in a fragmentary context, IV B.C.]; Philo, Joseph.) to feast (mid.) κατευωχούμενοι 2 Pt 2:13 v.l.